ikimizde yorgunduk,acılıydık.ikimizinde yüreğinde kalan tortular vardı.farkettik.ne benim gücüm vardı nede onun ve tortularımız kahve fincanındaki gibi , sapkın bir falcının elinde yorumlanıyordu..her seferinde falını kapatan umutsuz aşık gibiydik.hep bu sefer iyi birşey cıkacak diye bekledik.
bilmeliydik.kahve karaydı.karası kapkara.ve kapkara, kömürgözlümü betimlemek dışında kötü karaydı.bu yazıda bir karalamaydı. o kadar
