gizliden gizliye içimde bir umut vardı valla.ama birileriyle konuşurken ' yok ya , ben kendimde dahil bu insanlardan bu ülkeden hiçbirşey olmaz , herşey daha da kötüye gidecek' diyordum.ama gece yastığa başımı koydugumda sızım sızım ağlıyordum.haha yalan , valla yalan. ne yatagı ne yastıgı ne ağlaması, yastıgım en fazla grip oldugum ıcın akan sumuklerımle ıslanmıstır.uff tamam , aglıyorum evet.seçim sonucları devam edıyor . hiç şaşırmadım , bakın ben demiştim havasındayım.ama umudum vardı , belki daha da fakirleşen daha da ezilen daha da insan olmaktan çıkartılan bu halk akıllanmıştır dıyordum.isyan edeceğiz ve şaşırtacagız sanıyordum.ama kişi kendinden bilir işi.ben ne yaptım.oy bıle kullanmadım.hem parmagıma akıttıkları mühür ojemi bozabilir diye korktum.ah ah keşke boyle olsam.kendime gidip at gözlüğü alacagım.nasıl olsa at gibi eşşek gıbı davranıyorum , bari gözlüğümle hava atayım.
bizim sucumuz mu boyle bir gençlik olmak,70 ler.biz yoktuk bile. şimdi bar ,kahve masalarında atıp tutuyoruz işte. ki bizim attığımız tuttuğumuz lafların onda birini söyleyen bir ağız bedeninden ayırılırdı o zaman.şanslıyız ne şanssızlık.hıh küstüm size türk halkı
