zaman dursa ve yaşlanmasam diyorum.ama gözlerin ne çok şey anlatıyor dediklerinde ,yaşadığım zamandan deyip geçmişime tutunuyorum.beni var eden geçmişim,kaçamıyorum,kaçmıyorum.ama yine de yaşlanmak...ruhumu o kadar yaşlı hissederken, aynada genç bedenimi görmek,çelişmek.
peki bedenim yaşlanınca ruhuma ne olucak diyorum.ve ruhum,beden yaşlandıkça ona sığamayan obez bir bir çocuk.bedenime sığmayan obez.
ruhum her gün birşey yedikçe ,bedenimden eksiliyor.yinede gelecek yaşlılığımı seviyorum.gözümün altındaki morlukları,yüzümdeki acı tebessümü.seviyorum.nerelerde oluşacağını bildiğim kırışıklıklarımı da.görmemezlikten geldiğim yorgunluğumu da.yüzüm kırışıklarla haritaya dönsede seveceğim.yolumu bulamıyorum derken yol çizen yüzümü.
seveceğim.
elimdeki çizgilere bakıp,çok kısmetlisin, hep mutlu olacaksın diyen falcılarada 2 şaplak atacağım.ne derlerse ne yaparlarsa yapsınlar nasılsa ben kısmetliyim, bu mendeburluktanda kurtulacağım.2 şaplakta kendime atacağım.kan dolaşımım hızlanır kırışıklarım çıkmaz belki diye.evet seveceğim ama ya onlar genç ruhumu sevmezse...
